مواد افزودنی بتن

طبق تعریف استاندارد ملی ایران، افزودنی های بتن مواد و مصالحی را شامل می شوند که در حین ساخت بتن به آن افزوده می شوند و به طور معمول مقدار مصرف آنها کمتر از 5% وزن سیمان می باشد.

استفاده از مواد افزودنی بتن موجب ارتقای خواص و عملکرد بتن تازه یا بتن سخت شده خواهد شد و به همین دلیل طی سالیان اخیر از توسعه ی روزافزونی برخوردار بوده اند. آنچنانکه به جرات می توان ادعا کرد امروزه در دنیا هیچ کارگاه ساختمانی خاصی وجود ندارد که بتن مصرفی آن بی نیاز از مواد افزودنی باشد.

افزودنی های بتن به شکل های متنوعی چون مایعات غلیظ و رقیق، پودرهای سبک و سنگین و دوغاب هایی با ویسکوزیته کم یا زیاد قابل تهیه و ارائه می باشند.

مهمترین محصولات قابل بررسی در بخش افزودنی های بتن به شرح زیر می باشند:

-          کاهنده های آب  یا  روان کننده های معمولی

-          کاهنده های شدید آب  یا  فوق روان کننده ها

-          کاهنده های خیلی شدید آب  یا  فرا روان کننده ها

-          کند گیر کننده ها

-          زودگیر کننده ها

-          مواد حباب هوا ساز

-          غلظت دهنده ها یا قوام آورها

-          لاتکس های آب بند یا نم بند

-          کاهنده یا کنترل کننده جمع شدگی سیمان

-          مواد گاز ساز

همچنین گروه دیگری از مواد افزودنی بتن نیز تحت عنوان افزودنی های معدنی یا پوزولان ها مورد استفاده قرار می گیرند که نقش تکمیلی در واکنش های سیمانی داشته و بیشتر با هدف بهبود دوام و افزایش عمر مفید سازه بتنی مورد استفاده قرار       می گیرند.

پوزولان ها را حسب منابع تهیه آنها به دو گروه عمده زیر تقسیم می کنند:

-          پوزولان های طبیعی مانند زئولیت ها، تراس ها، توف های آتشفشانی، متاکائولن و سبوس برنج

پوزولان های مصنوعی مانند خاکستر بادی، دوده سیلیسی یا میکرو سیلیس و سرباره های کوره های ذوب فلزات